حماسه ای به نام کردان

پ.ن: اشتباها گفته میشه این کلمه رو آکسفورد اضافه کرده به دیکشنریش، ولی در حقیقت به دیکشنری urban اضافه شده

وای من...

عشق درآمد از دَرَم

                   دست نهاد بر سرم 

دید مرا که بی تواَم

                  گفت مرا که وایِ تو...

رسانه ای که قرار بود ملی باشد

این روزها اگر کسی مجال تماشای برنامه های تلویزیون را داشته باشد، به احتمال زیاد بعد از دیدن برنامه ها نیاز به مراجعه به متخصص مغز و اعصاب یا قلب و عروق پیدا میکند. از بس که برنامه های مزخرف (طلاکاری شده) تلوزیون با اعصاب آدم بازی میکنند. اگر کسی سکته هم کند بعید نیست.

نمیدانم خبر دارید یا نه، ولی خوب است بدانید سازمان صدا و سیما یکی از پر خرج ترین رسانه های دنیاست. که شاید حتی به اندازه ی نصف رسانه های هم بودجه ی خود مخاطب نداشته باشد. بودجه ی دولتی که میگیرد ، تبلیغات تلویزیونی به حدی غوغا میکند که یادمان میرود قرار بود وسط برنامه ها چند دقیقه ای هم تبلیغات داشته باشیم، انگار وسط تبلیغات چند دقیقه ای هم برنامه پخش میشود. با این وجود آن برنامه های غیر بازرگانی هم باز بازرگانی است. یکی قابلمه تبلیغ میکند یکی شرکت حمل و نقل تبلیغ میکند، چیزی نمانده وسط برنامه گاو و گوسفند هم معامله کنند. اینها به کنار ، "برای حمایت از تیم ملی فلان عدد رو به فلان شماره ارسال کنید" را کجای دلم بگذارم؟

صبح تا شب و حتی شبها دنبال سوراخی میگردند که داخلش پول باشد. بازده این همه پول درآوردن ها کجاست؟ کسی جوابگو نیست.

مردم کجای این صدا و سیمای ملی قرار دارند؟ قسمت پیامک دادنش

بودجه ی مملکت را حرام میکنند و برنامه ای میسازند که در حد آی کیو (IQ) مثلا 50 شاید جواب بدهد. نکته ی جالب اینجاست که تعجب میکنند که چرا مردم ماهواره نگاه میکنند. آخه بزرگوار! پروفسور! اندیشمند! این برنامه است که ساخته ای؟ باز اگر برنامه های ماهواره فرهنگ مردم را تغییر میدهند به صورت نامحسوس است. ولی صدا و سیما به صورت کاملا محسوس ملت را خر فرض کرده است.(خر فحش نیست، نام یک حیوان است به معنی بزرگ) 

البته قبول دارم چند تا برنامه هم وجود دارد که کاملا مهندسی شده و با دقت و ظرافت خاصی ساخته شده اند. که البته یک مشکل بسیار کوچک دارن که حتی به چشم هم نمی‌آید. آن مشکل بسیار بسیار ریز این است که این برنامه ها کاملا مخالف با سیاست های جمهوری اسلامی و منویات رهبر انقلاب ساخته میشوند.

دانشمند چریک

پ.ن: خیلی ها موقع جنگ از کشور میرن، چمران موقع جنگ برگشت به کشور

شهر بی یار

و خدا خواست که یعقوب نبیند یک عمر

شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد؟!

سرد بود...

پیامهای امشبش سرد بود، خیلی سرد. یخ زدم....

سه مرد در یک تصویر

امام جعفر صادق

نقل است که یکبار داود طایی پیش صادق آمد و گفت: ای پسر رسول خدای!مرا پندی ده که دلم سیاه شده است.

گفت: یا باسلیمان! تو زاهد زمانه ای. تو را به پند من چه حاجت است.

گفت: ای فرزند پیغمبر! شما را بر همه خلایق فضل است و پند دادن همه بر تو واجب است.

گفت: یا ابا سلیمان! من از آن می‌ترسم که به قیامت جد من دست در من زند که حق متابعت من نگزاردی؟ این کار به نسبت صحیح و به نسبت قوی نیست. این کار به معاملت شایسته حضرت حق بود.

داوود بگریست و گفت: بار خدایا! آنکه معجون طینت او از آب نبوت است و ترکیب طبیعت او از اصل برهان و حجت، جدش رسول است و مادرش بتول است، او بدین حیرانی است. داوود که باشد که به معامله خود معجب شود.

من جز تو کس ندارم...

پنهان اگر چه داری چون من هزار مونس

مــن جز تـو کس ندارم پنهان و آشکارا

شکسته

جامے شڪستہ دیدم

      در بزم مے فروشے....

گفتم بدین شڪستہ

     چوݧ باده میفروشے؟...

خندیدوگفت زیݧ جام 

        جز عاشقاݧ ننوشند...

مستِ شڪستہ داند 

        قدر شڪستہ نوشے...