مرا تُرکی است مشکین موی و نسرین بوی و سیمین بر
سُها لب، مشتری غبغب، هلال ابروی و مَه پیکر
چو گردد رام و گیرد جام و بخشد کام و تابد رخ
بُوَد گلبیز و حالت خیز و سِحْر انگیز و غارتگر
دهانش تنگ و قلبش سنگ و صلحش جنگ و مِهرش کین
به قد تیر و به مو قیر و به رخ شیر و به لب شِکّر
چه بر ایوان، چه در میدان، چه با مستان، چه در بستان
نشیند تُــرْش و گوید تلخ و آرد شور و سازد شرّ
چو آید رقص و دزدد ساق و گردد دور، نشناسم؛
ترنج از شَست و شَست از دست و دست از پا و پا از سر !!
بوی پیراهنی ای باد بیاور، ورنه
غم یوسف بکشد عاشق کنعانی را
یکشنبه ی هفته ی بعد عروسی سید سجاده
خوشحال بودم که محمدعلی میره من هم میرم میبینمش
ولی همین الان بهم گفت که نمیره...
یعنی دلم یه ذره شده برای دیدن اون روی ماهش
ولی چه کنم خدا مقدر نکرده زیاد ببینمش
پ.ن:
از خدا می طلبم صحبت روشن رایی...
امشب محمدعلی بهم زنگ زده بود
خیلی خوشحال شدم
گفت چرا مثل همیشه نیستی؟
خواستم بگم از دوریت
ولی نگفتم آخه...
لاف عشق و گله از یار؟ زهی لاف دروغ
عشق بازان چنین مستحق هجران اند
پدرم روضه ی رضوان به دو گندم نفروخت
عشق حوا ز بهشتش خوشتر آمد پدرم را
پ.ن: به نظرم اولین داستان عاشقانه رو خدا نوشته، آدم بدون حوا بهشت رو میخواست چیکار؟؟؟
قال رسول الله (ص):
خیر اولادکم البنات
بهترین فرزندان شما دخترانتان هستند...
پ.ن: یکی هم هست که با اسم پدرش روی صندلی مجلس نشسته...
